به نقل از «مشرق»

صفر کشکولی: هنوز«سلطان» صدایم می‌کنند

تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۷۹۳۸۹۴

صفر کشکولی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون بیان کرد در گذشته به دلیل نقش‌های منفی زیادی که بازی می کرده است، عده‌ای از مخاطبان سینما و تلویزیون از او می‌ترسیدند، اما هنوز مردم دوستش دارند.

به گزارش مشرق، صفر کشکولی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون  درباره کم‌کاری خود در سال‌های اخیر گفت: ما اگر کاری انجام می‌دهیم خدمت‌گزار مردم هستیم البته پیگیری رسانه‌ها هم اجازه نمی‌دهد که فراموش شویم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

زمانی فیلم‌های اکشن خوبی در سینما ساخته می‌شد که مردم هم استقبال خوبی از آن‌ها می‌کردند، اما متأسفانه این روزها بیشتر فیلم‌ها طنز و تجاری شده است. شاید از کارهای طنز استقبال شود اما مردم از کارهای اکشن هم استقبال می‌کنند.

وی ادامه داد: برای سینمای اکشن ایران بچه‌های زیادی زحمت کشیده‌اند، با بازی در نقش‌های منفی و یا مثبت. جریان تولید سینما اما امروز به کارهای طنز رو آورده است و شما باید از تهیه‌کنندگان و نویسندگان این سوال را مطرح کنید که چرا فقط کارهای طنز می‌سازند.

هنوز قدرت و انرژی بازی در اکشن را داریم

این بازیگر سینما با اعلام آمادگی خود برای حضور در فیلم‌های اکشن، گفت: توانایی ما هنوز خوب است چراکه قدرت و انرژی لازم را داریم و همچنان هم ورزش می‌کنیم. ما همواره بدن‌مان را سالم و روی فرم نگه می‌داریم. یک بازیگر باید همیشه بدنش را روی فرم نگه دارد، حالا هر نقشی که قرار است به او بدهند؛ چه کار طنز، چه کار عاطفی و درام و چه کار اکشن. یک بازیگر باید همیشه برای کار آماده باشد.

وی ادامه داد: اتفاقاً به تازگی با همراهی جمشید هاشم‌پور به کارگردانی علی جبارزاده در فیلم «لب خط» بازی کردیم که یک فیلم اکشن خیلی خوب بود و بازیگران معروفی هم در آن حضور داشتند. این روزها هم سریال «نیسان آبی» را در حال پخش دارم که از قسمت چهارم نقش من در آن آغاز می‌شود. منوچهر هادی لطف داشت و از ما برای بازی در این سریال دعوت کرد تا فراموش نشویم. هرچند حضورم در این سریال کوتاه است اما پرخاطره است.

کشکولی درباره واکنش مردم در کوچه و خیابان گفت: مردم همیشه می‌گویند ما با شما خاطره داریم. مردم ما را به نام «سلطان» دوست دارند و صدا می‌زنند چرا که در سریال «فقط به خاطر تو» نقشی به نام «سلطان» را بازی می‌کردم که این اسم روی من باقی مانده است. مردم بسیار به ما احترام می‌گذارند. مردم ما بسیار مهربان‌، دوست‌داشتنی و هنردوست هستند. علاوه‌بر هنردوستی، ورزش‌دوست هم هستند. من هم در هر ۲ رشته فعالیت داریم. بیش از ۵۰ سال است که در سینما هستم و در ورزش هم که استاد هستم و قهرمانی آسیا دارم. در سال ۱۳۴۱ در کویت مقام اول آسیا را به دست آوردم و در سال ۵۱ هم قهرمان باشگاه‌های ایران در رشته وزنه‌برداری شدم و مدال طلا گرفتم. در سال ۵۶ هم در رشته پرتاب دیسک قهرمان ایران شدم. داور ملی پرورش اندام و وزنه‌برداری هم هستم.

وی ادامه داد: به تازگی سفری به دوبی داشتم و آنجا ایرانی‌هایی که مرا می‌دیدند باافتخار به سمت من می‌آمدند و همه می‌گفتند که ما با شما خاطره داریم. هر کسی دوست دارد وقتی در خیابان قدم می‌زند مورد احترام مردم باشد و یک بازیگر یا ورزشکار هم دلش به همین واکنش‌ها خوش است. همین کشتی‌گیران ایران که به تازگی مدال‌های جهانی گرفتند، اگر استقبال مردم از آن‌ها نبود گویی مدال‌ها به آن‌ها نمی‌چسبید. به‌واسطه استقبال مردم این مدال‌ها افتخارآفرین می‌شود. استقبال گرم مردم به ما هم روحیه می‌دهد و از آن‌ها انرژی می‌گیریم.

مسئولان ما را فراموش کرده‌اند

این بازیگر باسابقه درباره رفتار مسئولان نسبت به هم‌نسلان خود در عرصه بازیگری افزود: مسئولان ما را فراموش کرده‌اند. خیلی از بازیگران و ورزشکاران قدیم در حال فراموشی هستند. مسئولان هیچ گاه یاد ما هم نیستند. بالاخره ما هم زمانی قهرمان بودیم. هم مدیران سینمایی و هم مدیران ورزشی ما را فراموش کرده‌اند. خاطرم هست زمانی که سر فیلم «سرحد» دچار سانحه شدم، آقای ساموئل خاچیکیان که از کارگردانان بزرگ سینمای ایران بودند، با همراهی ابوالقاسم طالبی که آن زمان سردبیر مجله «سینماویدئو» بود، به عیادت من آمدند. آقای ضرغامی آن زمان مدیر سینما بودند که بسیار از این تصادفی که من دچارش شده بودم، ناراحت شدند و حتی می‌خواستند برای عمل جراحی من را از زاهدان به تهران منتقل کنند. این افراد آن زمان به یاد ما بودند، اما امروز چه کسی به یاد ماست؟ هیچ‌کس!

وی افزود: خیلی از این بازیگران پیشکسوت هستند که امروز مستأجر هستند و شاید امورات زندگی روزمره‌شان را هم نتوانند بگذرانند. چرا به این هنرمندان قدیمی توجهی نمی‌شود. ما کارگردانان بزرگی مانند مجید جوانمرد را داریم، مگر زمان خودش کم فیلم ساخت؟ چرا امروز باید بی‌کار باشد و تهیه‌کننده‌ها نباید سراغی از او بگیرند؟ محسن شاه‌محمدی و علی نقیبی و امثال این کارگردانان، تهیه‌کنندگان و نویسندگان قدیمی امروز در خانه نشسته‌اند، لااقل از تجربه این عزیزان استفاده کنیم.

صفر کشکولی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: زمانی که سریال «آینه عبرت» را بازی می‌کردم، این سریال جزو پرمخاطب‌ترین سریال‌ها حتی در تاریخ تلویزیون ایران بود. انگار این سریال رأس ساعت ۹ پای تلویزیون می‌نشاند. بهترین خاطره من همین است که آن زمان وقتی به خیابان می‌آمدم با استقبال گرم مردم مواجه می‌شدم. حتی در بیابان اگر به جایی می‌رفتم بازهم افرادی بودند که «آینه عبرت» را دیده باشند و من را «آقاصفر» صدا می‌کردند.

به‌دلیل نقش‌های خشن از من می‌ترسیدند

وی افزود: خیلی‌ها به دلیل نقش‌های خشنی که بازی می‌کردم از من می‌ترسیدند. یادم هست زمانی می‌خواستم به اداره‌ای بروم. خانمی جلو آمدم و تشکر کرد که شب قبل من را در سریال «آینه عبرت» دیده بود، همان زمان دخترش جیغ کشید و پشت مادرش پنهان شد! می‌گفت مامان من از این آقا می‌ترسم! رفتم جلو و سرش رو بوسیدم و گفتم این‌ها همه نقش است که ما بازی می‌کنیم.

این بازیگر با اشاره به ایفای بالغ‌بر ۱۰۰ نقش منفی در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف گفت: امروز هم نقش منفی بازی می‌کنم اما خودم حتی بلد نیستم یک اسلحه را درست در دستم بگیرم! در فیلم «سرحد» وقتی از پشت لندکروز تیراندازی می‌کردم، اسلحه‌ام ۱۴ کیلوگرم وزن داشت و از تیرهای واقعی هم استفاده می‌کردیم! رئیس کل ستاد مبارزه با مواد مخدر زاهدان آن زمان به من می‌گفت این مدل تیراندازی از پشت لندکروز، کار هر کسی نیست. می‌پرسید شما دوره چریکی دیده‌اید؟ که می‌گفتم خیر، این‌ها همه از علاقه من به سینما و تلاشم برای خوب بازی کردن نقش‌هایم بود.

وی با ذکر خاطره‌ای از فیلم «سرحد» بیان کرد: برای تیزر آن فیلم باید صحنه تیراندازی پشت لندکروز را تکرار می‌کردیم که از کارگردان و راننده خواستم سرعت را زیاد نکنند. چون به هیچ جایی وصل نبودم و با تیربار سنگین پشت ماشین ایستاده بودم. وقتی ضبط شروع شد راننده ناگهان پایش را روی گاز گذاشت و الان در فیلم هم سکانسَش هست که من چقدر حین تیراندازی به طرفین پرتاب می‌شدم. سر همان صحنه از ماشین پرت شدم روی آسفالت، بینی‌ام آسیب جدی دید و پیشانی‌ام متلاشی شد! واقعاً خداوند عمر دوباره‌ای به من داد. ما این کارهای خطرناک را به جان می‌خریدیم و خودمان بدلکار خودمان بودیم.

این بازیگر باسابقه افزود: در اکثر فیلم‌ها و سریال‌هایی که بازی کرده‌ام، نقش منفی داشته‌ام. یا کسی را می‌کشتم یا در زندان بودم. بازی در این نقش‌های منفی کار هرکسی نبود. عده‌ای از مردم به ما محبت داشتند اما همان زمان، عده‌ای از مردم هم از ما می‌ترسیدند. خیلی‌ها حتی از ما بدشان می‌آمد. در حالی که این‌ها نقش‌هایی بود که به ما می‌دادند. اگر همه بخواهند نقش امام حسین (ع) را بازی کنند، پس چه کسی باید نقش شمر داشته باشد؟ فارغ از این واکنش‌ها، تا امروز که در میان مردم زندگی کرده‌ام، مردم احترام بسیار زیادی به ما می‌گذارند.

کشکولی در پایان درباره ارتباط با بازیگران هم‌نسل خود هم گفت: جمشید هاشم‌پور یکی از دوستان نزدیک من است. ما در یک باشگاه با هم ورزش می‌کردیم. او در رشته خودش یعنی کنگ‌فو کار می‌کرد و من هم که به‌عنوان قهرمان آسیا در رشته بدن‌سازی کار می‌کردم. ما ۲ تا مانند برادریم برای همدیگر و دوستی نزدیکی با هم داریم. از خداوند سپاسگزارم که همچنان ما را سلامت نگه داشته تا بتوانیم در خدمت مردم باشیم. ما عاشق مردم هستیم. ان‌شالله هر چه زودتر هم کرونا از بین برود تا همه مردم در آسایش و آرامش بتوانند زندگی کنند.

منبع: مهر

منبع: مشرق

کلیدواژه: بازار خودرو صفر کشکولی جمشید هاشم پور سریال آینه عبرت نیسان آبی فیلم سرحد بازیگر باسابقه صفر کشکولی فیلم ها آن زمان نقش من

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۷۹۳۸۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نام بازیگر مرد مشهور فرانسوی در سیاهه متجاوزان سینما

آفتاب‌‌نیوز :

همه‌چیز از زمانی شروع شد که در اکتبر سال ۲۰۱۷ دو نشریه نیویورک‌تایمز و نیویورکر گزارش دادند که ده‌ها زن مورد سوءاستفاده جنسی یکی از غول‌های هالیوود یعنی هاروی واینستین قرار گرفته‌اند. از آنجا بود که دومینوی رسوایی مردانی که از قدرت و شهرت و ثروت‌شان برای تعرض یا تجاوز به زنان و بعد خفه کردن صدای اعتراض آن‌ها استفاده کرده بودند راه افتاد. زنانی که سال‌ها به سکوت واداشته شده بودند یا هرچه فریاد زده بودند، صدای‌شان به گوش کسی نرسیده بود، از شجاعت همدیگر نیرو می‌گرفتند و پا پیش می‌گذاشتند و زخم‌هایی را که بر جسم و روح‌شان وارد آمده بود آشکار می‌کردند.

بازیگران زن مشهوری، به رغم به خطر افتادن حرفه‌شان، به افشاگری علیه واینستین دست زدند. دیوار بلند ترس برای قربانیان فروخته ریخته بود و حالا ترس در چشمان متعرضان و متجاوزان دیده می‌شد. جنبش #من_هم (metoo#)، که پیش‌تر در سال ۲۰۰۶ در فضای مجازی برای اعتراض به فرهنگ تجاوز، تعرض و سوء‌استفاده جنسی راه افتاده بود، بعد از رسوایی واینستین، نیرویی تازه گرفت و زنان بسیاری را از اقصی نقاط دنیا زیر چتر خود متحد کرد. از امریکا تا اروپا، فاصله اقیانوس اطلس به چشم‌برهم‌زدنی طی شد و کابوس رسوایی به قاره سبز رسید.

در چند سال گذشته، برخی از کسانی که در صنعت سینما به تعرض یا تجاوز متهم شده بودند در دادگاه متهم یا تبرئه شدند. برخی دیگر پیش از دادگاه با شاکی/ شاکیان پرونده مصالحه کردند. برخی حرفه‌شان به آخر رسید و برخی دیگر هرگز زیر بار اتهامات نرفتند و خودشان را از این‌گونه انگ‌ها مبرا دانستند. هنوز خبر‌هایی از رسوایی‌های اخلاقی به صدر خبر‌ها می‌آید، مثل دیروز که خبر بازداشت ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی، نشان داد که این جنبش تا زمانی که فضای صنعت سینما به جای امنی تبدیل نشود، قصد بازایستادن ندارد.

جنگ‌های فرانسوی

دوپاردیو ۷۵ ساله که یکی از بازیگران مشهور فرانسه است، در ایستگاه پلیسی در منطقه چهاردهم پاریس به اتهام تجاوز به دو زن، یکی در سال ۲۰۲۱ و دیگری در سال ۲۰۱۴، مورد بازجویی قرار گرفت. این‌طور که ایسنا گزارش داده، دوپاردیو در سال ۲۰۲۰ به تجاوز جنسی به شارلوت آرنولد در سال ۲۰۱۸ متهم شد و در ادامه چندین زن دیگر علیه او افشاگری کردند و در نهایت به شهرت دوپاردیو ضربه خورد. در دسامبر گذشته نیز هلن داراس، هنرپیشه فرانسوی، نیز شکایتی را به پلیس ارائه کرد و مدعی شد که دوپاردیو در سال ۲۰۰۷ هنگام فیلمبرداری فیلم «دیسکو» به او تجاوز کرده است. فعالان فمینیست به شدت خواهان پیگیری این اتهامات بدون دخالت شهرت و قدرت دوپاردیو در روند افشای حقیقت هستند. از سوی دیگر، گروهی از هنرمندان از جمله کارلا برونی و شارلوت رمپلینگ از دوپاردیو در برابر این اتهامات دفاع کردند. در میان مدافعان دوپاردیو نام امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، هم که چندی پیش دوپاردیو را بازیگر بزرگی خوانده بود که مایه افتخار فرانسه است، دیده می‌شود.

دو پرونده قدیمی

هر وقت حرف تجاوز و تعرض و سوءاستفاده جنسی به میان می‌آید، نام‌های رومن پولانسکی، کارگردان لهستانی و وودی آلن، کارگردان و بازیگر امریکایی، مطرح می‌شود. پولانسکی سال‌ها پیش با دختری نوجوان و زیر سن قانونی در خانه جک نیکلسون، بازیگر افسانه‌ای، رابطه برقرار کرد و بعد از آن برای فرار از مجازات عملش از امریکا گریخت و سال‌هاست که از این کشور دور است و حتی در اروپا هم از پا گذاشتن به کشور‌هایی که احتمال می‌دهد او را به مقامات امریکایی تحویل دهند خودداری می‌کند. تجاوز به یک نوجوان چیزی نیست که رسانه‌ها به راحتی فراموش کنند و پولانسکی این را به خوبی می‌داند.

داستان وودی آلن هم بسیار طولانی است. میا فارو، بازیگر «بچه رزمری» و شریک زندگی آلن، در دهه ۱۹۹۰ او را به ارتباط با فرزندخوانده‌شان متهم کرد. به درستی مشخص نیست که این اتهام چقدر صحت داشت یا چقدر ناروا بود، اما چیزی که مشخص است این است که آلن با دخترخوانده‌اش ازدواج کرد و در تمام این سال‌ها که همیشه حرف اتهامات او به رسانه‌ها کشیده، با تمام قدرتش زیر بار پذیرش آن‌ها نرفته است. در این سال‌ها بعضی بازیگران زن فیلم‌های قبلی آلن مثل کیت وینسلت اعلام کردند که دیگر حاضر به همکاری با او نیستند. بعضی دیگر مثل ال فانینگ که در «یک روز بارانی در نیویورک» با آلن همکاری کرده، گفته این اتفاقات قبل از به دنیا آمدن او رخ داده و او نمی‌تواند به درستی در این باره قضاوت کند.

نام‌های بزرگ، ترس‌های بزرگ

نام‌هایی مثل کوین اسپیسی، داستین هافمن، سیلوستر استالون، استیون سیگال، ازرا میلر، تِنوچ هوئِرتا، جاناتان میجرز، کیسی افلک، جیمز فرانکو، بیل کازبی و لوئیز سی. کی. از جمله مشهورترین افرادی هستند که نام‌شان در سیاهه رسوایی‌های جنسی سال‌های اخیر ثبت شده. #من_هم (metoo#) شاید جلوی متجاوزان را نگیرد، اما کسی که می‌خواهد از حدش عدول کند می‌داند دیگر مثل گذشته در امنیت به سر نمی‌برد و باید بهای کاری را که می‌کند با از دست دادن کار و حرفه و خویشاوندان و اطرافیانش بدهد. زندگی یک متجاوز حالا دیگر بسیار شبیه فیلمی ترسناک است.

منبع: همشهری آنلاین